Sosyal girişimler pek çok ülkenin kendine özgü sosyal, ekonomik, kültürel ve siyasi koşullarına uygun olarak benimsenerek dünyaya yayılmıştır. Bu sebeple hiçbir sosyal girişim (amacı, hedef kitlesi, yöntemleri, kurumsal yapıları gibi konularda) bir diğerinin aynısı değildir. Yine de sosyal girişimler arasında benimsenmiş bazı modelleri tespit etmek mümkündür.
1) Serbest piyasa koşullarında mal ve hizmet üreterek ticari bir girişim işlevi gören sosyal girişimler, bu faaliyetlerinden elde ettikleri gelirleri yine sosyal amaçlara yönlendirirler. Bu yöntemde söz konusu ticari faaliyet sosyal sorunla doğrudan ilişkili olabileceği gibi, aralarında hiçbir doğrudan bağlantı bulunmaması da mümkündür.
Ayrıca ticari faaliyetlerinde yaratıcı, cesur ve girişimci bir ruhla hareket ederler. Engellerin fırsata dönüştürüldüğü, çözüm odaklı ve deneysel faaliyetler ticari girişimlerin geleneksel yöntemlerinden çok daha karlı olabilmektedir.
2) Sosyal girişimlerin izlediği bir diğer yöntem ise dezavantajlı gruplara (kadınlar, gençler, engelliler, azınlıklar, vb.) yönelik istihdam ve gelir getirici faaliyetler yaratarak birey ve toplulukların güçlendirilmesi ve kapasitelerinin artırılmasıdır. İlk yaklaşımın aksine bu yöntemde ticari faaliyetin kendisi bizzat sosyal değişim için etkin bir araç olarak görülmektedir.
3) Mikro-kredi uygulamaları, iş yapma fikri olup, küçük bir başlangıç sermayesine ihtiyacı olan yoksullara imkan verilmesini sağlamaktadır. Sadece güvene dayanan, teminatsız ve kefilsiz küçük sermaye şeklindeki mikro kredi, yoksulların kendi kendilerine yoksulluktan kurtulmaları için etkili bir strateji olarak görülmekte ve kavramın yaratıcısı Muhammed Yunus’un kurduğu Grameen Bankası başta olmak üzere pek çok kuruluş tarafından kullanılmaktadır.